Wylewająca się z wulkanu czarna smolista i połyskująca masa zastyga w bezpostaciową strukturę przypominająca szkło. Dawniej służyła do wyrobu pierwszych narzędzi. Czarne noże i groty oszczepów służyły do polowania i obrony przed najeźdźcami, którzy chcieli odebrać, cokolwiek ludzie z czarnymi toporami mieli cennego.
Jak powstaje szkło wulkaniczne
Obsydian jest skała wylewową powstająca podczas erupcji wulkanów. Szklista masa powstaje podczas natychmiastowego schłodzenia leniwie wypływającej ławy. Składa się głównie z dwutlenku krzemu. Zazwyczaj obsydian ma kolor czarny. Jednak bywają odstępstwa od tego i w zależności od rodzaju ławy może być lekko błękitny i całkiem przezroczysty. Po zastygnięciu utrwala się w nim struktura krystaliczna o drobnych ziarnach. Obsydian przestaje być ciałem bezpostaciowym. Kiedy znajdą go ludzie, stanie się jeszcze piękniejszy.
Barwę przybiera od smolisto-czarnej przez brunatną, szarą, czerwona, pomarańczową, aż do wspomnianej niebieskiej poświaty w przezroczystym wydaniu. Uzależniona jest od zawartości i balansu pigmentu hematytowego, którego ilość ma znaczną rozpiętość, co widać na przykładach próbek minerałów z różnych stanowisk.
Dodatkowo w masie obsydianu mogą znajdować się wtrącenia innych minerałów tworzących w nim urozmaicone struktury lub pęcherze zastygłe, wypełnione gazem wulkanicznym. Taki przekrój ma obsydian śnieżny. W jego wnętrzu znajdują się zatopione krystality w formach przypominających płatki śniegu. Najlepsze okazy pochodzą ze stanowisk wydobywczych znajdujących się w Ameryce Północnej w stanie Utah. Inną nazwą dla kamieni z białymi piętnami jest obsydian islandzki.
Obsydian jest minerałem rozpowszechnionym na całym świecie. Rejony o wzmożonej aktywności wulkanicznej są dostarczycielami tego lśniącego kamienia w ilościach zaspokajających zapotrzebowanie profesjonalistów i amatorów przygody w projektowanie i samodzielne wykonywanie biżuterii.
Co do nazwy…
Otwarty jest spór co do nazwy obsydianu i nie rozstrzygnięto, jaka jest etymologia nazwy. Istnieją dwie prawdopodobne hipotezy. Pierwsza mówi, że skała dostała miano po swoim odkrywcy, rzutkim Rzymianinie. Kolejna teoria mówi, że nazwę skała nosi po jednym z wojowniczych plemion północnej Afryki, zamieszkujących tereny dzisiejszej Etiopii.
Onyks w postaci korali o różnej średnicy, które mogą być naszyjnikiem lub bransoletką można nabyć na stronie sklepu internetowego manzuko.com
Obróbka obsydianu
Kamienie można obrabiać na wiele sposobów. Najstarszym jest odłupywanie. Wymaga nie lada umiejętności. I wydawałoby się, że ludzie tysiące lat temu byli tak niezdarni i mało potrafili.
Onyks po wstępnym podzieleniu metodą łupania zasypuje się hurtowo do bębna wibracyjnego lub obrotowego. Po czasie spędzonym w bębnie kęsy kamienia nabierają obłych kształtów.
Oto garść inspiracji onyksowym walorem
Kamień chroniący
Kamień bez szlifu ma połyskliwy przełom o muszlowatym przekroju. Znane są wytworne amulety z obsydianu wykonywanego metodą prymitywnej obróbki poprzez obłupywanie. Wymaga wielkiej wprawy i znajomości sił naprężeń działających na kamień. Niewprawna ręka nie zapanuje od razu nad bryłą minerału.
Obsydian w wytwornym stylu
Kule ze szlifowanego obsydianu w regularne kształty nanizane na niewidzialny sznur wywołują wrażenie obfitości na szyi elegancko ubranej pani. I nie wpływa na to czerń, która ujmuje rozmiarów. Obsydianowe korale są po prostu wytworne.
Moda na prehistorię
Elementy w kształcie grotów prehistorycznej broni zawieszone na łańcuszkach z białego metalu, dowolnie złota lub stali chirurgicznej, imitują starożytne groty włóczni. Biżuteria na długim łańcuchu będzie wyjątkowym dodatkiem do białego, grubo tkanego golfa.
Ozdoba uszu z obsydianem
Śnieżny obsydian toczony w eliptyczny otoczak i przekrojony na dwie połowy, a następnie zamocowany do zapinek klipsów wygląda jak para zamrożonych na wieki żuków o pancerzach pokrytych migrującym lodem.
Obsydiany jak żadne kamienie mają dyskretny urok i klasyczną elegancję, a w biżuterii wyglądają jak czarne diamenty.
